Witold Winkler

---

Życiorys

Witold Winkler rozpoczął swoją edukację w Gimnazjum Realnym w Grybowie. W styczniu 1917 roku został przyjęty do Szkoły Podchorążych Rezerwy Łączności w Zegrzu, którą ukończył w kwietniu 1938 roku. Następnie, w styczniu 1939 roku, został skierowany do 6 Batalionu Telegraficznego. Po niepokojach związanych z agresją Niemiec na Polskę, rozpoczął służbę w swoim batalionie, walcząc w rejonie Jarosławia, Dolnego Leżajska, Lubaczowa, Niemirowa, Żółkwi, Złoczowa, Tarnopola, Buczacza, Tyśmienicy i Kołomyji.

Po zakończeniu walk udało mu się ewakuować przez Rumunię i Jugosławię do Wielkiej Brytanii. W lipcu 1940 roku wstąpił do Royal Air Force (numer służbowy RAF, P-1841) i rozpoczął intensywne szkolenie na nawigatora lotniczego, które odbywał zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i w Kanadzie. W grudniu 1942 roku rozpoczął zajęcia w Oddziale Wyszkolenia Bojowego (OTU18) RAF Bramcote, gdzie szkolono załogi polskich dywizjonów bombowych.

W maju 1943 roku, Winkler rozpoczął aktywną służbę, uczestnicząc w misjach bojowych na bombowcach Vickers Wellington w 300 Dywizjonie Bombowym „Ziemi Mazowieckiej”. W trakcie swojej służby jako nawigator, zrealizował 30 misji bojowych, w tym bombardowania miast takich jak Hanower, Hamburg, Kolonia, Düsseldorf, Wuppertal, Essen, a także inne strategiczne cele w Zagłębiu Ruhry. Po pierwszej serii lotów, Winkler otrzymał przydział do jednostki szkoleniowej RAF, gdzie pełnił rolę instruktora-nawigatora w bazie Bramcote.

W październiku 1944 roku został skierowany do Eskadry Specjalnego Przeznaczenia w Brindisi, w Włoszech. Od tego czasu brał udział w operacjach lotniczych, latając na bombowcach Handley Page Halifax oraz Consolidated B-24 Liberator. Jego misje obejmowały głównie zrzuty zaopatrzenia dla partyzantów działających w Albanii, Czechosłowacji, Włoszech, Jugosławii i Polsce.

Na przykład, 27 grudnia 1944 roku, jako członek załogi pilota chor. Jana Nowociny, Winkler wykonał lot na Halifaxie (LL118-C) nad Polską, skutecznie zrzucając ładunek poza Wisłą. Niestety, w drodze powrotnej do bazy doszło do ataku ze strony niemieckiego nocnego myśliwca, jednak udało im się odparć atak i szczęśliwie powrócić do Włoch. Był to drugi ostatni transportowy lot do okupowanej Polski spośród pięciu samolotów tego dywizjonu, które wyruszyły na misję tego dnia. Ostateczne loty przekraczające polską przestrzeń powietrzną przez dziesięć samolotów Eskadry 1586 miały miejsce 28 grudnia, kiedy jeden z samolotów Halifax LL-187 został zestrzelony i rozbił się w miejscowości Radatice.

Po zakończeniu wojny, w styczniu 1947 roku, Winkler służył w Polskim Korpusie Przesiedleńczym aż do stycznia 1949 roku. W 1953 roku powrócił do służby wojskowej w Królewskich Siłach Powietrznych, gdzie w grudniu 1956 roku odznaczony został stopniem kapitana lotnictwa (ang. flight lieutenant). Zakończył służbę wojskową w 1968 roku, a następnie przeszedł na zasłużoną emeryturę. Zmarł w Oxfordzie, gdzie został pochowany na cmentarzu Wolvercote.

Ordery i odznaczenia

Wśród licznych odznaczeń i wyróżnień, które otrzymał Witold Winkler, znajdują się niezwykle prestiżowe nagrody. Oto lista jego osiągnięć:

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 8441),
• Krzyż Walecznych (otrzymany trzykrotnie),
• Medal Lotniczy (przyznany dwukrotnie),
• Distinguished Flying Cross (1944),
• Air Crew Europe Star,
• Medal obrony 1939-1945,
• War Medal 1939–1945.

---

Oceń: Witold Winkler

---