Wilhelm Obrzut

---

Życiorys

Wilhelm Obrzut przyszedł na świat 30 września 1898 roku w Grybowie, jako syn Franciszka. Młodzieńcze lata spędził w Tarnowie, gdzie uczęszczał do szkoły powszechnej oraz do C. K. II Gimnazjum, które ukończył w 1914 roku, będąc w klasie z Henrykiem Sucharskim. Już od najmłodszych lat angażował się w działalność skautową, a w 1914 roku związał się z Polowymi Drużynami Sokolich.

Podczas I wojny światowej, w 1916 roku, został powołany do jednostki austro-węgierskiej, a konkretnie do 32 pułku piechoty Obrony Krajowej. Po zawirowaniach związanych z buntem w jednostce, na początku 1918 roku został skierowany na front włoski, gdzie włączono go do oddziału karnego. 22 czerwca 1918 roku odniósł rany w walkach nad Piawą.

Po zakończeniu wojny, 1 listopada 1918 roku, zgłosił się do formowanych wojsk polskich, które bazowały na jego macierzystym 32 pułku strzelców w Bochni. Formalnie został przyjęty do Wojska Polskiego na mocy dekretu z 3 kwietnia 1919 roku, z potwierdzeniem stopnia podporucznika od 1 lutego 1918 roku. Przydzielono go 1 listopada 1918 roku do 20 pułku piechoty.

W 2 pułku Strzelców Podhalańskich, który powstał z przemianowanego 32 pułku, aktywnie brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej, obejmując funkcję dowódcy plutonu ciężkich karabinów maszynowych oraz dowódcy kompanii. W trakcie wojny polsko-bolszewickiej uczestniczył w wyprawie kijowskiej oraz w działaniach odwrotowych, a także w Bitwie Warszawskiej oraz w kontruderzeniu znad Wieprza. Po 5 sierpnia 1920 roku dowodził zajęciem fortu na północ od Dobratycz i odpierał uderzenia bolszewików.

W dniach 22 września 1920 roku, podczas trzydniowych walk pod Kuźnicą, szczególnie wyróżnił się odwagą w walkach o wsie Kowale, Zajzdra oraz Długosielce. W 1919 roku zweryfikowano go do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca tego samego roku. W końcówce 1920 roku, z 2 pułkiem dotarł do Sanoka, gdzie jednostka stacjonowała w okresie pokoju. W latach 20. i 30. II Rzeczypospolitej kontynuował służbę w tymże pułku, osiągając stan dowódcy kompanii.

Ze względu na stwierdzenie w 1931 roku gruźlicy, został uznany za niezdolnego do dalszej służby wojskowej. W 1934 roku, jako kapitan piechoty, przeszedł w stan spoczynku i został włączony do oficerskiej kadry okręgowej nr X, gdzie przynależał do Powiatowej Komendy Uzupełnień w Sanoku. W jego pracy zawodowej istotnym punktem była także działalność w Związku Strzeleckim, gdzie na początku 1935 roku objął funkcję komendanta powiatowego, a w 1936 roku był powiatowym rezerwy.

Do 1939 roku przynależał do sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Był również delegatem do Koła Przyjaciół Harcerstwa w Sanoku, które zostało założone 10 marca 1937 roku. Latem 1939 roku objął stanowisko zastępcy członka sądu koleżeńskiego w okręgu lwowskim Związku Byłych Ochotników Armii Polskiej. Mieszkał w Sanoku z żoną Marią przy ulicy Bartosza Głowackiego 24.

W czasie II wojny światowej służył w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Po wojnie, w sierpniu 1949 roku, osiedlił się w Penrhos w Walii, gdzie zarządzał kantyną. W 1962 roku, na mocy decyzji Prezydenta RP na uchodźstwie, otrzymał awans na stopień majora w korpusie oficerów piechoty. Zmarł 5 kwietnia 1966 roku i spoczywa na cmentarzu w Pwllheli w Walii.

Ordery i odznaczenia

Wilhelm Obrzut, w uznaniu jego heroicznych czynów, został odznaczony wieloma honorowymi nagrodami wojskowymi, które podkreślają jego odwagę i wkład w walce o ojczyznę. Poniżej przedstawiamy szczegółowy spis jego odznaczeń:

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 1425, przyznany za udział w wojnie w 1920 roku,
• Krzyż Walecznych, za bohaterstwo wykazane podczas walk odwrotowych w 1920 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, nadany 5 lipca 1939 roku,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Krzyż Waleczności Armii gen. Bułak-Bałachowicza.

---

Oceń: Wilhelm Obrzut

---