Maksymilian Matwijów

---

Życiorys

2 lutego 1916 roku Maksymilian Matwijów został powołany do odbycia służby w armii Austro-Węgier. Po odbyciu przeszkolenia, jego przydział przypadł do 113 batalionu szturmowego, co skierowało go na front włoski. Brał aktywny udział w walkach nad Isonzo, a następnie nad Piawą.

Od 1917 roku, Matwijów stał się członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej. W październiku 1918 roku zdezerterował z armii, nie powracając z urlopu. Zajął się rozbrajaniem żandarmerii w rejonie Grybowa oraz Stróż. W listopadzie tego samego roku, jego oddział został wcielony do 15 pułku piechoty w Bochni. Jako żołnierz I batalionu 15 pp, wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej oraz wojnie polsko–ukraińskiej. Po tych zmaganiach, zakończył okres walk o niepodległość w stopniu sierżanta, a jego odwaga została doceniona dwukrotnym odznaczeniem Krzyżem Walecznych. W 1921 roku jego jednostka przeniesiona została do Dęblina.

W 1922 roku rozpoczął edukację w Centralnej Szkole Mechaników Lotniczych w Bydgoszczy. Po złożeniu egzaminów i uzyskaniu dyplomu, otrzymał przydział do 2 pułku lotniczego w Krakowie, gdzie pełnił funkcję zastępcy szefa mechaników w 22 Eskadrze Bombowej. W 1934 roku, awansował na szefa mechaników w 24 eskadrze rozpoznawczej. W tym okresie także ożenił się z Marią Dręgą, co zbiegło się z jego awansem na starszego sierżanta.

28 sierpnia 1939 roku jego jednostka została przetransportowana na lotnisko polowe w Klimontowie, skąd następnie przeniesiona została do Tomaszowa, a później do Podlodowa. Po ataku ZSRR na Polskę, Matwijów uczestniczył w niszczeniu uszkodzonego sprzętu lotniczego i że został ewakuowany do Rumunii. Tam, po aresztowaniu, udało mu się uciec i przez Syrię dotarł do Marsylii.

Na terenie Francji, Matwijów został przydzielony do ośrodka znajdującego się na lotnisku Le Bourget koło Paryża. Jako mechanik, został wytypowany do ewakuacji do Wielkiej Brytanii, gdzie otrzymał numer służbowy RAF 781381. Przeszedł szkolenie w Blackpool, a następnie w Portsmouth, a na początku 1941 roku przydzielono go do dywizjonu 316 na stanowisko szefa mechaników. Służył w tej jednostce aż do rozwiązania Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii.

Po demobilizacji w 1947 roku, Maksymilian Matwijów powrócił do Polski. Jako weteran Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, musiał zmagać się z utrudnieniami w pracy zawodowej, jakie stosowało wobec niego Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego. W marcu 1952 roku został zwolniony z Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Tarnowie ze względu na służbę wojskową odbywaną poza granicami PRL. Na szczęście, decyzja Komisji Rehabilitacyjnej przy Prezydium WRN w Krakowie z lutego 1957 roku unieważniła te zarzuty, nakazując mu powrót do pracy.

Przez resztę swojej kariery zawodowej, pracował w Zakładzie Komunalnym w Tuchowie. Ostatecznie, zmarł 5 grudnia 1980 roku w Tuchowie, a jego ostatni spoczynek znajduje się na miejscowym cmentarzu.

Odznaczenia

Maksymilian Matwijów otrzymał wiele odznaczeń za swoje wybitne zasługi oraz poświęcenie w służbie. Wśród nich znajdują się:

• Krzyż Walecznych – dwukrotnie,
• Krzyż za udział w Wojnie 1918–1921,
• Medal Lotniczy,
• srebrny i brązowy Krzyż Zasługi.

---

Oceń: Maksymilian Matwijów

---