Wilhelm Seidl

Prawo i sprawiedliwość

Wilhelm Seidl to postać, która zapisała się w historii jako c.k. radca dworu oraz sędzia. Urodził się w Grybowie w 1850 roku, co z pewnością miało wpływ na jego późniejsze życie i karierę. W Krakowie zmarł 3 maja 1915 roku, pozostawiając po sobie dziedzictwo związane z ważnymi działaniami w obszarze prawa oraz administracji.

Jego życie zawodowe charakteryzowało się zaangażowaniem w pełnienie ról, które miały znaczący wpływ na życie publiczne w ówczesnej Austro-Węgier. Współpraca z dworem cesarskim oraz pełnienie funkcji sędziowskich świadczą o jego autorytecie oraz ekspertyzie w dziedzinie prawa.

Życiorys

Wilhelm Seidl przyszedł na świat w 1850 roku w Grybowie. Posiadał brata Wacława Seidla, który żył w latach 1867-1939 i był lekarzem. Po ukończeniu studiów prawniczych, w okresie zaboru austriackiego, rozpoczął swoją karierę w służbie sądowniczej, która to była częścią autonomii galicyjskiej. Na początku swej drogi zawodowej pracował w rodzinnym Grybowie, a od 1892 roku przeniósł się do Krakowa.

W Krakowie pełnił funkcję sekretarza sądowego, a we wrześniu 1897 roku został mianowany c. k. radcą sądu krajowego. Jego kariera rozwijała się, co doprowadziło do wyboru na czteroletnią kadencję wiceprzewodniczącego trybunału sądu przysięgłych przy c. k. sądzie obwodowym w Rzeszowie, co miało miejsce 4 grudnia 1901 roku. Przewodniczącym tegoż trybunału został Leonard Łukaszewski. Wilhelma Seidla wkrótce potem wybrano na wiceprezydenta sądu cywilnego w Rzeszowie.

Do 1906 roku był wiceprezydentem Sądu Krajowego cywilnego w Krakowie. W początkowym okresie 1906 roku był tymczasowo przydzielony do Ministerstwa Sprawiedliwości, gdzie pracował jako kierownik Referatu Spraw Administracyjnych i Osobowych dla Zachodniej Galicji. Następnie stał się prezydentem Sądu Obwodowego w Rzeszowie, zastępując L. Łukaszewskiego. Był aktywnym uczestnikiem życia publicznego, publikując swoje prace w czasopiśmie „Reforma Sądowa”.

W maju 1899 roku Wilhelm Seidl został wybrany na członka zarządu Towarzystwa Szkoły Ludowej w Krakowie. W styczniu 1901 oraz 1902 roku wybierano go na prezesa Towarzystwa Kasynowego w Rzeszowie, gdzie wiceprezesem był Jan Karol Całczyński. W 1902 roku Seidl był także członkiem wydziału gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Rzeszowie, a także pełnił rolę ojca chrzestnego sztandaru. Dodatkowo, sprawował funkcję prezesa Rady Opiekuńczej.

W 1914 roku został odznaczony Orderem Leopolda. Jego życie zakończyło się 3 maja 1915 roku w Krakowie w wieku 66 lat. Pogrzeb Wilhelma odbył się 6 maja 1915 roku na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, był on przewodniczony przez księdza biskupa Nowaka. Jego żoną była Wanda, a ich dzieci to Stanisław, Helena (po mężu Mendlowska) oraz Anna.

Przypisy

  1. Spis osób pochowanych na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. cmentarium.sowa.website.pl. [dostęp 19.03.2016 r.]
  2. Adam Redzik: „Reforma Sądowa”. Od miesięcznika poświęconego nowym ustawom procesowym do organu Krajowego Związku Sędziów. palestra.pl. [dostęp 18.03.2016 r.]
  3. Krzysztof Brożek: Wacław Seidl. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 28.06.2017 r.]
  4. Sprawozdanie z czynności Wydziału Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" w Rzeszowie za rok 1910. Rzeszów: 1911, s. 36, 39.
  5. Kronika. Kronika żałobna. „Głos Rzeszowski”, s. 3, Nr 2 z 02.01.1916 r.
  6. Nekrolog. Wilhelm Seidl. „Czas”, s. 3, Nr 240 z 04.05.1915 r.
  7. Pogrzeb ś.p. Wilhelma P.W. Seidla. „Czas”, s. 2, Nr 244 z 06.05.1915 r.
  8. Od Administracyi „Czasu”. „Czas”, s. 3, Nr 240 z 04.05.1915 r.
  9. Kronika. Odznaczenie. „Głos Rzeszowski”, s. 3, Nr 2 z 22.02.1914 r.
  10. Kronika. Z towarzystwa kasynowego w Rzeszowie. „Głos Rzeszowski”. s. 2, Nr 5 z 02.02.1902 r.
  11. Kronika. Z Kasyna. „Głos Rzeszowski”. s. 4, Nr 27 z 27.01.1901 r.
  12. Kronika. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 117 z 25.05.1899 r.
  13. Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 209 z 14.09.1897 r.
  14. Streszczenie przepisów. „Reforma Sądowa”, s. 217, Nr 9 i 10 z 1897 r.
  15. Obwieszczenie. „Gazeta Lwowska”, s. 9, Nr 256 z 07.11.1901 r.
  16. Nowy rzecznik spraw polskich w Wiedniu. „Nowości Illustrowane”. Nr 15, s. 8, 14.04.1906 r.
  17. a b c d e f Nowi prezydenci sądów. „Nowości Illustrowane”. Nr 15, s. 7-8, 14.04.1906 r.

Oceń: Wilhelm Seidl

★★★★★
Średnia ocena:4.48 Liczba ocen:11