Jan Główczyk (dziennikarz)

---

Życiorys

Jan Główczyk był synem Piotra i Florentyny. W okresie od 1943 do 1947 roku miał różne doświadczenia zawodowe w Nowym Sączu, gdzie rozpoczął pracę jako robotnik w „Etikettenfabrik”, z której to firmy odszedł w 1944 roku. Następnie, od roku 1945, pracował w Urzędzie Skarbowym jako rejestrator. Jego dalsza edukacja odbyła się na Uniwersytecie Jagiellońskim, który ukończył w 1950 roku, zdobywając tytuł magistra nauk spółdzielczych.

W tym samym roku przez 11 miesięcy pełnił funkcję zastępcy asystenta na UJ, a od 1951 do 1952 roku był młodszym asystentem w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie. W tym czasie, w latach 1949–1952, aktywnie uczestniczył w życiu akademickim, należając do Związku Akademickiej Młodzieży Polskiej oraz Zrzeszenia Studentów Polskich, a w latach 1950-1951 pełnił rolę przewodniczącego Rady Uczelnianej ZSP na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W roku 1952 Główczyk przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, gdzie zajął stanowisko aspiranta w Instytucie Nauk Społecznych przy KC PZPR, co trwało do 1955 roku. Później przez rok pełnił funkcję II sekretarza Podstawowej Organizacji Partyjnej PZPR w Zakładach Przemysłu Bawełnianego im. Juliana Marchlewskiego w Łodzi. W latach 1956–1962 był adiunktem Katedry Ekonomii Politycznej w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR.

W okresie od 1957 do 1982 roku pełnił rolę redaktora naczelnego „Życia Gospodarczego”, a od 1960 roku był aktywnym członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, gdzie przez wiele lat zasiadał w Prezydium Zarządu Głównego. Główczyk był również związany z Polskim Towarzystwem Ekonomicznym, będąc członkiem Prezydium w latach 1971-1980. W latach 1978–1980 sprawował funkcję przewodniczącego Zarządu Głównego Związku Zawodowego Pracowników Książki, Prasy, Radia i Telewizji.

W latach 80. Główczyk był osobą kluczową w najwyższych władzach PZPR, zasiadając w Komitecie Centralnym partii od 1981 do 1990 roku. W tym okresie był zastępcą członka Biura Politycznego KC PZPR (1981–1986), a następnie członkiem Biura Politycznego (1986–1988). Jako Sekretarz Komitetu Centralnego PZPR działał w latach 1982-1988. Jego działalność obejmowała również członkostwo w Radzie Redakcyjnej teoretycznego organu KC PZPR „Nowe Drogi” oraz pełnienie roli przewodniczącego Komisji Polityki Społecznej Komitetu Centralnego PZPR w latach 1981-1985.

W 1985 roku Główczyk został przewodniczącym Zespołu, który był odpowiedzialny za przygotowanie „Sprawozdania z działalności Komitetu Centralnego i z realizacji uchwał IX Nadzwyczajnego Zjazdu PZPR” przed kolejnym zjazdem partii w lipcu 1986 roku.

Odznaczenia

Jan Główczyk, znany dziennikarz, został uhonorowany wieloma odznaczeniami za swoje zasługi i wkład w dziennikarstwo oraz relacje międzynarodowe. Jego osiągnięcia są potwierdzone przez następujące wyróżnienia:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
• Order Sztandaru Pracy I klasy,
• Jubileuszowy Medal 100 Rocznicy Urodzin Georgi Dymitrowa (Bułgaria, 1983),
• Medal 40-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945 (ZSRR, 1985),
• Order Przyjaźni Narodów (ZSRR, 1987) – nadany przez Prezydium Rady Najwyższej ZSRR w uznaniu wkładu w rozwój przyjaźni i współpracy między Polską a ZSRR z okazji 60-lecia urodzin.

---

Oceń: Jan Główczyk (dziennikarz)

---