Aleksander Jachowicz urodził się 26 lutego 1928 roku w Grybowie, a zmarł 15 sierpnia 1989 roku w Katowicach. Był to wybitny polski geolog, który wniósł istotny wkład w rozwój wiedzy w zakresie geologii złóż węgla. Jego praca koncentrowała się w szczególności na badaniach stratygraficznych oraz na analizach palinologicznych karbonu.
W swojej karierze Jachowicz zdobył uznanie jako specjalista, który z determinacją dążył do zgłębiania tajników geologii. Jego badania miały znaczący wpływ na rozwój tej dziedziny w Polsce i poza jej granicami.
Życiorys
Aleksander Jachowicz, urodzony w rodzinie o tradycjach inteligenckich, zyskał wykształcenie, które miało znaczący wpływ na jego przyszłą karierę. Jego ojciec, Stanisław, był nauczycielem w rodzinnym mieście – Gorlicach. W toku nauki, Jachowicz ukończył szkołę powszechną w trudnych czasach okupacji, a następnie, w 1941 roku, zainicjował kształcenie na tajnych kompletach w gimnazjum ogólnokształcącym w Nowym Sączu.
W 1942 roku rozpoczął pracę w zakładzie fotograficznym Z. Studzińskiego z siedzibą w Grybowie. W latach 1941–1944 działał jako łącznik oraz kurier w ramach Tajnej Organizacji Nauczycielskiej, działając aktywnie na terenie nowosądeckiego i grybowego. Po zakończeniu II Wojny Światowej, w lipcu 1946, Jachowicz zdał maturę w Liceum Humanistycznym w Grybowie, co umożliwiło mu rozpoczęcie studiów na kierunku Geologia na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.
Studia ukończył w 1952 roku, zdobywając tytuł inżyniera geologa oraz magistra nauk technicznych. Po zakończeniu edukacji rozpoczął zatrudnienie w Państwowym Instytucie Geologicznym w Krakowie, gdzie pracował w Wydziale Rud, a później w Wydziale Węgli, w tym w Pracowni Paleobotaniki Karbonu. Jego kariera zawodowa obejmowała również pracę na uczelni oraz w Instytucie Geologicznym, gdzie był zaangażowany w różnorodne badania naukowe.
W latach 1972–1975 pełnił funkcję kierownika Oddziału Górnośląskiego IG w Sosnowcu. Od 1974 roku prowadził wykłady z zakresu stratygrafii i paleontologii na Uniwersytecie Śląskim, gdzie kierował Instytutem Geologii. Od 1975 do 1981 roku sprawował również urząd dziekana wydziału. Jako prorektor Uniwersytetu Śląskiego do spraw ogólnych, działał do swojej śmierci w 1989 roku.
Aleksander Jachowicz był aktywnym członkiem środowiska geologicznego, współzałożycielem Międzynarodowej Komisji Mikroflory Paleozoiku, gdzie przez wiele lat pełnił funkcję sekretarza, a także przewodniczącym polsko-czechosłowackiej komisji badań geologicznych. Stał się ważnym uczestnikiem wielu międzynarodowych kongresów dotyczących stratygrafii i geologii.
W 1975 roku, Jachowicz uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego w dziedzinie nauk przyrodniczych. Jako mentor, wypromował wielu magistrantów i doktorów, a jego badania przyniosły mu wiele nagród, w tym państwową nagrodę I stopnia za odkrycie lubelskiego węgla kamiennego. Był autorem licznych publikacji na temat paleobotaniki oraz stratygrafii karbonu.
Czytając o jego życiu, warto również wspomnieć, iż od 1961 roku należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, a w latach 1976–1983 był radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach. Aleksander Jachowicz pozostaje znaczącą postacią w polskiej geologii i paleontologii.
Przypisy
- Lista członków Polskiego Towarzystwa Geologicznego, stan na 31.01.1971 r., Rocznik Polskiego Towarzystwa Geologicznego Tom XL-1970, Zeszyt 3-4, Kraków 1971
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Kazimierz Święs | Wilhelm Seidl | Rudolf Huber | Jan Główczyk (dziennikarz) | Kamil Giżycki | Adam KlichOceń: Aleksander Jachowicz